Men for ein retur det var! Allereie frå den den fyrste basstonen vart spelt var det som om tidevatnet kom sigande ned frå Pianobaren og ned til Pentagon og distansen mellom dei nikkande hovuda og taket vart berre mindre og mindre.
Sidebrok klarte nettopp det dei kom for å gjera; å lysa opp lokalet til dei grader. Dei hadde sjølvsagt solbriller på og når folk hadde hoppa frå seg var det berre smil og latter blant det godt nøgde publikum.
Me er glad i Sidebrok og dei er glad i (V)oss!
