Alaska kjem ikkje lenger enn til andre låt i lineupen, før applausen kjem trillande frå salen, og slengkyssa haglar frå scena. Den rause raspande røysta hans varmar opp Gamlekinoen som om den ikkje har husa andre stemmer enn nett hans.
Trass monaleg med referansar frå Bowie, Beatles og Billie (Eilish), var Jonas Alaska umiskjenneleg seg sjølv. Han tek oss med gjennom herlege huglag og himmelske harmoniar, frå den skjøre If Only As A Ghost (Om berre som eit skrømt) til lette leikne Light Switch (Ljosbrytar).
Publikum vart så ivrige etter å syna sin godhug at dei reiste seg i applaus og klappa på 1 og 3. Ein einsleg publikummar greidde ikkje halda attende sitt lågmælte “eg elskar deg” i stilla før siste tone.
