I enkelte parti nærma drøymeverda seg aggresive klimaks særleg når Eyvind Kang på bratsj spelte opp dei to andre. Det vart også plass til lystige turar og melankolske tankar i denne verda. Rudy Royston heldt det heile på plass med sitt trommespel som fengsla tilhøyrarane frå fyrste til siste nummer. Ein flott start på festivalen.
I tråd med Marit Eikemo sine ord om å våga å vera jazzaktig tok eit nøgd publikum stega ut av draumeverda og vidare ut i jazznatta.