Sápmis grøde. Dei stod høgt oppe på scena, og høgt oppe på skuldrane til dei som hadde rydda vegen føre dei. Isák. Og så joika dei tre, med Ella Marie Hætta Isaksen i spissen, nett forfedrane og formødrene sine fram att og vyrde dei: bestefar Isák, «Elle» Mari og bygda Masi. Historia ljom sterkt, høgt, og djupt.
Etter ei lang natt vart eg forundra då eg vakna opp i Osasalen sundag ettermiddag. Er eg komen til paradis, eller er eg framleis i live? Det kjenntast i alle
Fulle hus har det stort sett vore på alle konsertar, og dette var ikkje noko unntak på Velferdsentralen denne sundags ettermiddagen. Så var det også fint musikalsk besøk frå Bauthus,
Sampling, ampling (og dumpling). Som ein dumpling var Jeppe Zeeberg and the Absolute Pinnacle of Human Achievement samanpakka av smakar og fyll. Det byrja med ein introduksjon av stemma Siri
Superjazz og palmesundag høyrer saman på same nivå som pepar og salt, gaffel og kniv eller flesk på smør. Ein like spele- og dansesugen gjeng lyt ein leite lenge etter!
Toget på «Stationen» tok oss med på ei reise gjennom både vande og ukjende landskap. Den tuffande ljoden frå lokomotivet vart erstatta med ljoden av ein travel marknad på den
Kvintetten Linus + Økland/Van Heertum/Zach i Osasalen var den perfekte starten på festivalens siste konsertdag.
Sheila Jordan saman med Cameron Brown på kontrabass letta på smilebåndene til publikum i ein fullstappa Gamlekinoen laurdag kveld.
Kåre Kolve med stjernelag mana fram si eiga ungdomstid frå 80-talet.
Ut or myrkret trer ein hettekledd skapning, som avdukar det urgamle, det ævelege, ein isskulptur med skjær av blått. Som den var hogga ut av isen frå eit fjellvatn langt nord, som skin som om den ljoser av seg sjølv.
