Casanova, bossanova, jazzanova, vossanova!? Han såg jo ganske fjåg og forsiktig ut, der han liksom blyg gjekk inn på scena med det hattekledde jazzkompaniet sitt, og sette seg på sida. Men det var berre utanpå. På innsida banka ein magisk potpurri av fløgstadsk arbeidarjazz, spelmannsrytmar og intertekstuelle tvangsrim: Det går best det går vest det går nord og ned – takka faen for det!
Lenge gjekk eg tidleg til sengs. I går var inkje unnatak: Og godt var det. For tenk deg at du får setje deg på eit tog av lyd, som tek
Dale, Zanussi og Kleive kan jazze, ja dei er ein trio i verdsklasse.
Ikkje ein einaste stol var ledig då det klangfulle lokalet Nain blei fylt med fyldige feletonar frå Benedicte Maurseth og Sarah-Jane Summers sitt tingingsverk Màni laurdag.
Ein fullsett gamlekino hadde søkt dekning frå vinden då Bergen Big Band med Marius Neset kom på besøk. Publikum vart møtt av ein vegg av blåseintrument i ein halvsirkel, der
Vossa Jazz-prisen vart delt ut laurdag kveld i Vossasalen. Komponist og musikar Irene Tillung mottok den prestisjetunge prisen i år!
ute bles vinden
ulande, isande
inne, omkransa
av eldgamle murar
stig sakte, sivande
sakral song, sval
som vind inn
innst, der inne
“Eg har aldri vore på Finnesloftet – eller har eg vore her før, Mamma?” spør Vossingen som har vakse opp eit par steinkast nedi gata. Publikum humrer då eit snøgt “ja”
Domen (Vossasalen) vart fylt med damp, ikkje vassdamp, men ein damp samansatt av ein kombinasjon av sprudlande speleglede, basstronomisk perkusjon, gild gitar, taktfulle tangentar og dei mange felene og duppedittane
